De Week van gebed voor eenheid is alweer voorbij. Wat was het mooi! Wij belijden één geloof en één kerk, en in die week konden we allemaal proeven wat dat betekent.
We startten met een gezamenlijke viering in de Grote Kerk, deze keer onder leiding van voorganger Menno Helmus van Vineyard en liturg Albert Balk van de GKv. De International Christian Fellowship (ICF) verzorgde de muziek. Juist in deze tijd was het een teken van hoop om de Grote Kerk weer gevuld te zien met Christenen die samen God loofden.
Op de andere dagen waren er gebedsbijeenkomsten bij de kerken in de stad. Die van maandag bij de internationale Amazing Grace Parish (AGP) en ICF heb ik helaas gemist. Vorig jaar deed ik online mee, en dat was heel bijzonder. ICF bestaat voor het grootste deel uit internationale studenten. AGP heeft veel Afrikaanse leden, uit allerlei landen. Als je samen bidt, dan blijken al die verschillen in achtergrond weg te vallen.
Op dinsdag hadden we onze eigen bijeenkomst, samen met de GKv. Er waren ongeveer dertig mensen van onze eigen kerken, van Salem, Vineyard, de Arboretumkerk, AGP en de Rooms-Katholieke kerk. We hebben samen gezongen en gebeden voor recht in de wereld in een intieme viering onder leiding van Dick. We mochten bidden in kleine groepjes, met mensen die we nog niet kenden. Dat leverde bijzondere ontmoetingen op.
Op woensdag was er een vesper bij de Rooms-Katholieke gemeenschap. Daar was iets misgegaan in de communicatie, want de priester bleek ergens anders te zijn. Ook de kerk van Rome heeft een personeelstekort: één priester runt momenteel in zijn eentje een parochie met ruim 3000 zielen, in afwachting van versterking. Gelukkig kon er geïmproviseerd worden, en werd het toch een mooie bijeenkomst. Bidden kan altijd en overal.
Op donderdag verzorgden de evangelische gemeenten Salem en Vineyard samen met baptistengemeenschap De Ontmoeting een gebedswandeling. We liepen in tweetallen vanaf het Huis van Salem naar de Grote Kerk, al biddend om gerechtigheid in onze eigen levens en onze omgeving. Daar aangekomen maakten we een kring om het gebouw, en baden voor de kerk als het lichaam van Christus. Op de terugweg baden we weer in tweetallen, om gerechtigheid in de wereld. Daarbij lieten we ons leiden bij wat we tegenkwamen: het stadhuis, Markt 17, winkels, kroegen, studentenverenigingen, de universiteit en ga zo maar door. De gebedspunten lagen voor het oprapen.
Vrijdagavond sloten we af met een feestelijke sing-in bij AGP. De zaal was gevuld met ca. 60 mensen van alle leeftijden en afkomsten. Op het podium zagen we musici van Vineyard, Salem, ICF en uiteraard AGP zelf. Het was een vrolijke potpourri: Vineyard had een man met een gitaar, Salem een combo die ons een dansje leerde. ICF had niet alleen een band, maar ook een singer-songwriter. Mevrouw Dorothy Wijnruit blijkt de mooiste liedjes te schrijven, vertolkt ze prachtig en kan ook nog een bijzonder getuigenis geven. Een goed bewaard geheim! Tussendoor werd er gebeden, in kleine groepjes.
De uitsmijter was AGP. Zij bleken over een heuse gospelband te beschikken, in de stijl van de Amerikaanse zwarte kerken! De band speelde en zong ontspannen en met groot enthousiasme. Aan het eind zette voorganger Farai Maphosa ‘The Blessing’ in, in de verwachting dat hij dat hij solo zou zingen. Niet dus: gaandeweg ging heel de zaal er in mee, de band zette in… Het was een memorabel moment.
Het was een prachtige week, een inspirerend piekmoment voor het (inter)kerkelijk leven in Wageningen. Ik kan er weer even tegen.
0 reacties